Gedigte

Kaartjies asseblief

Pa, jy't
nooit krom en kierie-oud
geword nie, met jou pyp
ons ontstig, sit en tabakmaak,

oor die jare jou ryp
wyshede, soos beelde uit hout
vir my gekerf en nagelaat,
nóú in stukkies helder onthou
sien ek jou weer,
dié keer,
buite hoor- of reikafstand,
jou bruin spoorwegoorpak,

die vyf van ons,

met die koffers opgewonde gepak,

Pa,
daar loop nie meer soveel treine nie,
en die meeste stasies bouval,
sonder naambord, die spore word opgetel,
maar ek weier om op te hou onthou.

Kóm wees my lampman,
Kóm wees my roepman,

Kóm, wys my weer die pad uit hierdie plek.

wyd was hy, met plek vir vier potte,

’n ketel vir koffie- en waswater,

’n oond vir bakbrood,

gemaak vir gesinne,

winters kon ons maklik vier-vyf

voor hom inskuif

op die lang bank,

dit was voor televisie

ek kon fabels in die vlamme lees

sien hoe die kole rooi gloei

om later tot as dood te bloei

soms het ek só gebrand om

weg en uit te kom,

baie kere was daar net brood

en moerkoffie, gebakte kerrie-uie, of brood

met uitgebraaide skaapvet

maar altyd-altyd was daar iets, al was dit net-net,

eendag het ma die grammofoon verkoop

met die hele hoop

plate waarna ek so graag geluister het,

dit het my hart gebreek,

fyn, soos antrasiet,

ek het maande lank daaroor getreur

eers ’n leeftyd later het ek dit verstaan:

hulle móés net oorleef,

soos daardie vasberade vuur, in die kaggel

elke uitputtende dag,

aanhou brand,

aanhou smeul,

vir ons.

Huldeblyk by die afsterwe van Nelson Mandela
http://www.netwerk24.com/vermaak/2013-12-07-gedig-vir-nelson-mandela?redirect_from=dieburger